Edith Dasché-Adler

Agnes Vugts

Op Brabant-Wiki vond ik het volgende verhaal van Ad Koolen van destijds 10 jaar:

'We speelden gewoon buiten met de andere buurjongens, we stonden niet stil bij het feit dat zij joden waren. De meisjes waren heel knap, donkere types, mevrouw was heel knap en meneer was een gentleman. Mijn moeder kwam veel bij hen. Ze leefden een beetje apart, zochten niet direct contact met de buren, maar mijn moeder ging iedere dag kijken of ze kon helpen, het waren uiteindelijk vreemde mensen die geholpen moesten worden. Mijn vader kwam er niet zo veel, maar mijn moeder wel…… 

Wij kwamen thuis van school toen mijn moeder mijn vader vertelde “ze komen ze ophalen”. Ik vroeg wie er opgehaald werden. Mijn vader zei dat ze de familie Dasché kwamen ophalen. De wagen kwam voorrijden met de dorpsagent Janssen. Wij stonden allemaal op straat te kijken, mijn broer en Pierre Smolders, verder waren er weinig mensen…… Het ging zo snel, we hebben amper afscheid kunnen nemen, we wisten niet waar ze naar toe gingen, we hebben ze nog gewoon een hand gegeven, tot ziens, maar we wisten niet wat er ging gebeuren, we wisten niet dat er gaskamers waren.

Mijn moeder heeft heel veel gehuild en naderhand denk je wel van hoe heeft dit kunnen gebeuren. Onderduiken wilde de vader niet. Ik durf niet te zeggen dat het gelukt zou zijn, maar vader Dasché wilde niet. Dat is het lot, en we zullen het ondergaan, zo zal hij gedacht hebben…..